ANNELERİN HAKKI ÖDENEMEZ

Bugün anneler günü.  “Cennet annelerin ayakları altındadır.” Hadis-i Şerif’ini hatırlayarak önce kendi annemin sonra da bütün annelerin ellerinden öpüyorum ve aşağıdaki iki hikâyeyi sizlerle paylaşmak istiyorum.

---

Bir gün Efendimize (s.a.v) bir adam gelerek:

“Ya Resûlüllah” dedi.”Annem yaşlandı. Adeta çocuklaştı. Çocuksu davranışları var. Yerinden kalkamayacak durumda. Ekmeğini ellerimle yediriyor, suyunu ellerimle içiriyorum. Abdest suyunu döküyorum. İstediği yere sırtımda taşıyorum. Acaba ya Resûlüllah, anamın hakkını ödeyebildim mi?”

“Hayır” dedi Efendimiz (s.a.v). ”Yüzde birini bile ödeyememişsin.”

“Niçin?” dedi adam. Sonra da, “Bir dediğini iki etmem. Ne derse hemen yerine getiririm. Hizmetinden hiç bıkmam.”

Efendimiz (s.a.v) adamın yüzüne baktı ve şöyle buyurdu:

“Annen sana büyüsün diye bakıyordu. Sen ise ona ne zaman ölecek gözüyle bakıyorsun. Sen ne kadar annene hizmet etsen bile hakkını ödeyemezsin. Ama sen iyi niyetle hizmetine devam edersen, anneni memnun etmiş olursun. Anneni memnun edince Allah (c.c) da senden memnun olur...”

---

Ve her okuduğumda gözlerimi dolduran bu hikâye de Cüneyd Suavi adlı güzel yazarımızın kitabından alınmıştır:

Delikanlı, katı yürekli bir kızı sevmiş ve onunla evlenmek istemişti. Ancak kız, korkunç bir şart ileri sürerek:

“Senin sevgini ölçmek istiyorum” dedi. “Bunun için de köpeğime yedirmek üzere, bana annenin kalbini getireceksin.”

Delikanlı, tüyler ürperten bu teklif karşısında ne yapacağını şaşırmış ve uzun bir tereddütten sonra hislerine mağlup olup annesini öldürmeye karar vermişti. Annesi, belki de durumu fark ettiği için oğluna fazla direnmedi. Ve çocuk, onu öldürerek kalbini bir mendile koydu.

Delikanlı, kızın isteğini yerine getirmiş olmanın heyecanıyla yolda koşarken, ayağı bir taşa takıldı. Kendisi bir tarafa, mendil içindeki kalp bir tarafa fırladı. Canının acısından, ağzından ister istemez "Ah anacığım!" sözleri döküldüğünde, annesinin tozlara bulanan ve hala soğumamış olan kalbinden bir ses yükseldi:

“Canım yavrum, bir yerin acıdı mı?”

Burak Çınar (2010)